Η Διεθνής Ημέρα Γυναικών και Κοριτσιών στην Επιστήμη καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (A/RES/70/212) στις 22 Δεκεμβρίου του 2015 και τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Φεβρουαρίου για να «επισημάνει πως η γεφύρωση του χάσματος των φύλων στην επιστήμη είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης και την εκπλήρωση της υπόσχεσης της Ατζέντας του 2030, “να μην μείνει κανείς πίσω”».

Οι γυναίκες αποτελούν τη μειονότητα των ερευνητών σε παγκόσμιο επίπεδο σύμφωνα με την έρευνα Women in Science 2020, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Με βάση τα στοιχεία της UNESCO (2014-2016), 31% των επιστημόνων είναι γυναίκες, εκ των οποίων 3% στον τομέα της Πληροφορικής, 5% στις φυσικές επιστήμες, στα μαθηματικά και στη στατιστική και 8% στους χώρους της μηχανικής, τη βιομηχανίας και των κατασκευών, σε διεθνές επίπεδο.

Στην Ελλάδα, το ποσοστό των ερευνητριών στις Φυσικές Επιστήμες ανέρχεται στο 37,8% και αν αναζητήσουμε στοιχεία για την εσωτερική ιεραρχία των επιμέρους χώρων, ελάχιστες ερευνήτριες συμμετέχουν σε όργανα λήψης αποφάσεων για το ερευνητικό πεδίο τους.

Η σιωπηρή προκατάληψη, η «κουλτούρα» επιστημονικών πεδίων που θέλει τα πεδία της Επιστήμης και της Τεχνολογίας να κυριαρχούνται από άνδρες επιστήμονες, οι προοπτικές και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη σταδιοδρομία τους, τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, είναι παράγοντες που εντείνουν την ανισότητα στην επιστημονική σταδιοδρομία, ακόμα και εντός του πανεπιστημιακού χώρου ο οποίος οφείλει να χαρακτηρίζεται από τα ιδανικά της δημοκρατίας και της ίσης μεταχείρισης.

Η ισότητα των φύλων ωστόσο, έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο μέσα στις δύο δεκαετίες του 21ου αιώνα και αποτελεί, εκτός από υπέρτατη αξία και θεμελιώδες δικαίωμα, κρίσιμη συνιστώσα της οικονομικής ανάπτυξης.